Picos del Infierno (3082m, 3076m eta 3073m)

EGUNA: 2021/07/22

ABIAPUNTUA: Baños de Panticosa (1636m)

ZAILTASUNA:

Nahiko erraza (PD). Eskaladatxo errazak (II) egin behar dira ibilbidearen gaineko partean:

• Mendebaldeko gailurrera ailegatzeko eskuinetara amildegia duen zeharkaldia egin behar da. Zirrara gehien eragiten duen zatia hau izan daiteke.
• Mendebaldeko eta erdiko gailurrak elkartzen dituen gandorra ikusgarria da, baina erraza. Ez dira eskuak erabili ere egin behar kasik.
• Pondielloseko lakuetara jaisten den aurpegia, jaitsierarako erabilitakoa, bertikala da eta azpiko zatian eskalada pausu erraz batzuk ditu. Zati honetan goititik eroritako harriak dira arriskutsuena.

DENBORAK:

• Igoera (Ibones Azulesetik): 4 ordu eta erdi
• Jaitsiera (Pondielloseko lepotik): Hiru ordu

NOLA AILEGATU:

Iruñetik Jakarako bidea hartuko dugu eta bertatik Sabiñanigo aldera Formigañ aldera doan errepidera desbidefratu arte. Bide honetatik segituko dugu Portaleteko mendatean goiti gure eskuinetara Panticosako bainuetxera igotzen den errepidea ikusi arte.

KRONIKA:

Azules lakuetatik Picos del Infierno mendietara igo eta hauek zeharkatzen dituen bidea Pirinioetan 3000ko mendietan egiten den ibilaldi ikusgarrienetarikoa da. Denetarik du: laku zoragarrien inguruko bide lasaia, ilargikoa iduri duen paisaia Tebarray inguruan, eskaladatxoak amildegi ertzean, gandor dotorea... Duela zazpi urte egin nuen ibilbidea berriz ere errepikatu dugu, behin eta berriz egitea merezi duen horietakoa.

8:11 : Baños de Panticosa (1636m)

Gaua Casa de Piedra aterpeko aparkalekuan pasatu genuen eta GR11aren marka zuri-gorriak segituz utzi genuen bainuetxea gibelean.

Hainbatean egin dudan bidea da hau. Lehen malda tenteagoaren ondotik bideak hegoaldeko norabidean segitzen du errekaren ondotik altuera handirik irabazi gabe.

Cuesta del Fraile izenez ezagutzen den maldaren azpian plantatu ginen hala. Jende dezente zebilen inguru honetan, baina goitiago nahiko bakarrik ibiltzeko zortea izanen genuen.

Cuesta del Frailen goiti...

9:30 : Embalse de Bachimaña Bajo (2180m)

Malda gaindituta, aterpea eskuinetara utzi eta Bachimañako urtegiak inguratzeari ekin genion. Lehenik azpikoa...

...eta segidan gainekoa.

Gainekoa inguratuta, Marcadauko lepora doan bidea eskuinetara utzi genuen GRari segituz. Piedrafitako gailur ikusgarria agertzen hasi zen parean.

Azules lakuetatik jaisten den errekatxoa gurutzatu eta igoera eztian segituko genuen. Ibiltzeko inguru polita da zati hau, lakuekin, errekatxoekin...

Puntu honetan bistaratu genituen lehendabiziko aldiz gailur inguruak beren marmol zuri eta harkaitz marrien arteko konbinazioarekin.

Bachimañako gaineko urtegia gibelean utzi genuen. Haren gainean ikusten dena Serrato mendia da.

Egun beroa genuen, udako beroenetarikoa, errekatxo hauetan freskatzeko gogoa ematen zuen...

Zati lauak malda motzekin tartekatzen ditu bideak...

10:06 : Ibon Azul Inferior (2362m)

Lehen lakura ailegatu ginen horrela. Inguru zoragarria da ispiluak iduri duten laku politekin.

10:18 : Ibon Azul Superior (2410m)

Azpikoa polita bada, gainekoa zer erranik ez... Ezagutzen ditudan Pirinioetako lakurik politenen artean sartuko nuke dudarik gabe.

Honaino hurbiltzea bakarrik merezi du...

Lakuak utzi eta parean ikusten den Infierno lepora zuzendu ginen.

Bertara ailegatzeko bidea tentetu egiten da Infierno mendiaren oinean kokatua zegoen antzinako glaziarraren morrenako harrien artean.

11:02 : Cuello del Infierno (2721m)

Lepoan zerbait jateko geldialdia egin genuen Tebarrayko laku eta mendiaren parean.

Segidan ezkerretara biratu eta irudiko malda igotzeari ekin genion. 

Metroak irabazi ahala Balaitous handia bistaratzen hasi ginen Tebarrayren gibelean.

Elur-lausoa duen lepotxoaren eskuineko lepora igoko ginen. Bertatik hasten da mendebaldeko tontorrera eramanen gintuen zati ikusgarria.

Lepotxora bidetik segitu ordez azoiko tximiniatik igoko ginen zuzenean eskalada zati erraz batzuk gaindituz (II).

Azken metroak lepora ailegatzeko...

Lepotxotik lehen gailurra bistan genuen. Bertara ailegatzeko harkaitz gris eta marroiaren mugatik doan bidea segitu behar da.

Tarteka eskaladatxo errazak eginez (I+)...

...eta tarteka bi harkaitzen arteko mugatik doan terrazatxotik.

Handik heldu ginen...

Zati hau guzia da bidearen zirraragarriena. Erraza da, baina amildegi handia du mendebaldera.

Azken zatia Garmo Negro eta Pondielloseko lakuak gibelean genituela.

12:12 : Pico del Infierno Occidental (3073m)

Autotik abiatu eta lau ordura ailegatu ginen lehendabiziko tontorrera. Parean genituen minutu batzuk geroago zapalduko genituen bertze biak...

Balaitous eta eta Frondella mendiak gailurretik...

Bertze gailurretara ailegatzeko mendi honen ezaugarri nagusia den Marmolera famatua pasatu behar da. Urrunetik ikusten den gandor zurixka da, pare bat metroko zabalera duena...

Bi aldeetara amildegia duen arren, zailtasunik ez duen zatia da eta oinez egiten da.

12:31 : Pico del Infierno Central (3082m)

Gandorrean gozatu ondotik, minutu gutxian hiru tontorretako handienean ginen.

Kasik gelditu gabe ekialdekora segitu genen. Azpiko lepotxora jaitsi eta eskaladatxo erraz batzuk gaindituta han izanen ginen.

12:41 : Pico den Infierno Oriental (3076m)

...eta hirugarrena ere sakelara! 

Azken gailurrean tartetxo bat pasatuta, jaitsierari ekin genion. Hegoaldeko korridore ezagunaren eskuinetatik jaisten da bidea. Goitiko zatia oinez egiten da...

...baina beheitiago deseskaladatxoak egin behar dira. Errazak, baina kasu eman beharrekoak...

Hegoaldeko aurpegia jaitsita, Saretaseko lepora zuzendu ginen, Pondiellos mendiaren oinean eta Garmo Negro parean genuela.

13:41 : Cuello de Pondiellos (2809m)

Saretaseko lepoa ez da zeharkatu behar, bai ordea Pondiellosekoa. 

Zeharkatu aitzinetik azken begiradatxoa Infierno mendiei eta beren hego-korridoreari. Elurraren ezkerreko paretatik jaisten da.

Lepoaren bertze aldean 1200 metroko jaitsiera bertikala genuen zain, bidexka zakarretik. Eskiz egiteko hobea da oinez baino egia erran...

Jaitsierak Garmo Negro eta Argualas azpiko Mallata Alta eta Baja deitzen diren belardietara eramanen gintuen hurrenez hurren, gero handik Panticosako bainuetxera itzultzeko.

14:59 : Baños de Panticosa (1636m)

Kasik zazpi orduko bidearen ondotik ibilbide zirkular ederra eginda ailegatu ginen abiapuntura.

 

BIDEOA:

Vignemaleri itzulia

EGUNA: 2021/07/20

ABIAPUNTUA: San Nicolas de Bujaruelo (1320m)

ZAILTASUNA: 

Erraza (F). Ibilbideak ez du inolako zailtasun teknikorik, baina arras luzea da eta desnibel handia du.

DENBORAK:

• Bujaruelo - Puerto de Bernatuara : 2 ordu 
• Puerto de Bernatura - Barrage d'Ossoue : Ordu bat
• Barrage d' Ossoue - Hourquette d'Ossoue : 2 ordu
• Hourquette d'Ossoue - Refuge des Oulettes de gaube : Ordu bat
• Refuge des Oulettes de Gaube - Col des Mulets : Ordu bat
• Col des Mulets - Bujaruelo - 2 ordu eta erdi

NOLA AILEGATU:

Iruñeatik Pirinioetako autobidetik Jakara joanen gara eta hemendik Sabiñanigo aldera hartu. Azken herri honetara ailegatu baino lehen ezkerretara Tena bailaran sartzen den bidea hartuko dugu Biescas aldera. Biescasetik Torlara doan errepidetxoa ateratzen da, Cotefabloko mendatean barrena bertaraino ailegatuz. Torlatik iparraldera segituko dugu eta eskuinetara Ordesara igotzen den bidea utzita Bujaruelora ailegatzen den pista hartu behar da.

ARRASTOA:

Powered by Wikiloc

KRONIKA:

Gailurzalea naiz, hori ezin da ukatu. Gailurrak baino garrantzi handiagoa bideak duela pentsatu arren, gailurra pastelarik jartzen zaion gerezia bezalakoa dela iruditzen zait. Hala, normalean gailurretara ailegatzeko bide politak bilatzen ditut, baina normalean kaskoari uko egin gabe. Kasu honetan egindako bideak ez du gailur batera ere eramaten, baina tontor ezagun bat inguratzen dun paisaia zoragarriak zeharkatuz. Bidea bera da pastela eta gerezia.

Vignemaleri itzulia egun bakarrean ematea ez da luzaroan buruan nuen proiektu bat. Azken momentuan inprobisatua izan zen, horrelako distantzia eta desnibela egiteko gai izanen ote ginen edo ez ziur jakin gabe. Erronkatxo pertsonal baten gisa hartu genuen...

6:24 : San Nicolas de Bujaruelo (1320m)

Goiz paratua genuen iratzargailua, baina jo baino lehen erne ginen eguna nola joanen ote zen kezkarekin edo. Laster gosaldu eta argi hastearekin batera zubia gurutzatu eta malda goiti abiatu ginen.

Bagenekien itzulia arrakastaz burutzeko erritmo bizia eraman beharko genuela, baina aldi berea ezin ginela sobera itsutu. Lehen igoera horrela egin genuen, bizi baina gorputza sobera bortxatu gabe. Bujarueloko lepora eta Bernatuarako lakura eramaten gintuzten seinaleei kasu eginez hasi ginen. Zati bat igota, bidegurutze batean Bernatuarako lakuko bideari segituko genion Bujaruelokoa utzita.

Magalaren alde hartatik doan Bujarueloko lepora igotzen den bidea. Goitian Gabieto mendiak ikusten hasi ginen...

Gu parean irudikatzen den lepo horretara aterako ginen, hortxe baitago Bernatuarako lakua.

Lakua begibistan, metro batzuk galdu eta parean dagoen izen bereko lepoa harrapatuko genuen.

Lasai zegoen lakua ordu horietan... Toki ederra da, laku berezia lepo baten ondoko kazo idurikoan kokatua dagoena...

8:10 : Puerto de Bernatuara (2336m)

Eguneko hiru igoeretatik lehena eta luzeena gainditua genuen eta oraindik zortziak pasatuxe bertzerik ez ziren. Arras animatuak ginen ongi bakintoazen... Segidan argazkian ikusten den Canauko bailara berde eta leunean beheiti eginen genuen...

 

Goitirakoak erritmo onean eta beheitirakoak trostan egitea pentsatua genuen. Lehendabiziko jaitsiera hau arras aproposa da lasterka egiteko, belardi eta bidexenda leunak eta malda gutikoak baititu.

Bernatuaara mendia eta lepoa gibelean gelditu ziren segidan...

8:39 : Cabane de Lourdes (1955m)

Duela urte batzuk, neguan gaua pasatutako etxola honen inguruan akitzen da Canauko bailara. Hemendik GR10aren bidea segituko genuen Ossoueko urtegi aldera.

Inguru honetan jadanik Vignemaleko tontorrak bistaratzen hasi ginen...

8:56 : Barrage d'Ossoue (1839m)

Goizeko bederatziak ere ez ziren Vignemalera igotzeko bide arruntenaren abiapuntu den urtegitxo honetara ailegatu ginen. Han-hemenka mendizaleak ikusten genituen eguneko lehendabiziko pausuak ematen eta guk ordurako 1000 metroko igoera eta 500 metroko jaitsiera genituen pilatuak.

Laku bazterrean atsedenalditxo bat hartu genuen zerbait jateko berriz goiti hasi aitzin.

Eta hala ekin genion eguneko bigarren igoerari, 900 bat metrokoa kasu honetan.

Ossoueko urtegia ziztu bizian utzi genuen gibelean...

Niretako ezaguna zen igoera hau, Vignemalen pare bat aldiz ibilia bainintzen hemendik goiti. Hala ere inguruko erreka, elur-lauso eta paretak ikusteak beti liluratzen zaitu.

Goiti egin ahala Ossoueko glaziarraren azpiko zatia bistaratu genuen. Puntu honetatik laster Vignemalera igotzen den bidea utziko genuen GR10ari segituz.

10:50 : Refuge de Baysellance (2651m)

Aterpe ezagunaren ondotik pasatu ginen...

Bigarren lepoa hurbil zegoen jadanik...

Aterpea kokatu dagoen bizkarrak ikuspegi bikaina eskaintzen du Gavarnieko mendietara.

11:02 : Hourquette d'Ossoue (2734m)

Lepo honetara ailegatzean Vignemaleren ipar aurpegiaren handitasuna ageria gelditzen da eta benetan ttipi sentiarazten zaitu. Bigarren igoera luzea puntu honetan akitu genuen.

Pique Longuera igotzen den iparraldeko aurpegiko eskalada klasikoa parez pare ikusren da lepotik... Bere oinean Ouletteseko glaziar zigortua...

Sobera gelditu gabe ekin genion bigarren jaitsiera honi. Lasterka egiteko ez da Bernatuarako bezain egokia eta lasaiago hartu genun.

Momentu guzian ipar aurpegiaren angelua aldatuz joaten da jaitsi ahala, baina ikusgarritasuna galdu gabe.

Gailurrean bi aldiz egonda ere, oraindik Pirinioetako aurpegirik ezagunenetarikoa (ezagunena ez bada) den honen azpian inoiz egon gabea nintzen eta aunitz gozatu nuen zati honetan...

Aterpea gero eta hurbilago genuen eta parean Muletseko lepoa eta arratsaldean eginen genuen bertarainoko igoera guzia.

Ardia ere harritua ipar-aurpegiari so...

11:49 : Refuge des Oulettes de Gaube (2151m)

Aterpe polit honetan eguneko atsedenaldirik luzeena eginen genuen bazkaltzeko. Bidea motxila arinekin egiteko programatu genuen eta beraz tortilla eta pasta plater banarekin indarberritu ginen.

Aterpeko terrazako ikuspegia...

Bazkalondoan galbana sartu baino lehen martxan paratu ginen berriz. Errekatxoak zeharkatu eta aterpe ondoko seinaleek Muletseko lepora segitu beharreko bidea seinaleztatu ziguten.

Eguneko azken igoera zen, aitzinekoak baino motzagoa, eta sentsazio onekin ekin genion.

Goiti egin ahala zerua iluntzen hasi zen. Arratsaldeko hiruretatik aitzin iragarrita zeuden hodeiak aitzinatu eta lepora ailegatu baino lehen tanta batzuk erortzen hasi ziren.

13:37 : Col des Mulets / Puerto de los Mulos (2591m)

Ahal genuen fiteen egin genuen igoeraren azken zatia eta segidan hasi ginen jaisten, gainera heldu zitzaiguna ahalik eta beheitien harrapatzeko intentzioarekin.

Baina Arako bailara luzean sartu bezain laster lehen ortoskak aditzen hasi ginen eta ekaitzak bete-betean harrapatu gintuen. Tentsio momentuak bizi izan genituen tximista eta kazkabar artean eta lasterkaldi luzea eta gero harkaitz baten azpian babestu beharrean izan ginen tarte batean.

Lehen ekaitzaren ondotik barealdi ttipi bat etorri zen eta ahalik eta gehien jaisten segitzeko baliatu genuen. 

Lasterka bizian zeharkatu genituen Arako larre politak...

Argiune bat berriz ekaitza sartu baino lehen... Erreparatzeko tarte handirik izan ez bagenuen ere, polita iruditu zitzaidan ingurua.

14:36 : Cabaña de Labaza (1800m)

Ekaitzak harrapatu gintuelarik etxola honetaraino ailegatzea paratu genuen helburu, baina justu heltzean ateri zegoenez beheiti segitzea erabaki genuen.

Luzea da Arako bailara, Vignemale handiaren oinetan...

Bujaruelora hurbiltzean bertze zaparrada trumoitsu batek harrapatu gintuen eta busti-bustita ailegatuko ginen bukaerara...

15:50 : San Nicolas de Bujaruelo (1320m)

Hala ere ordurako lanak eginak genituen eta lasai hartu genuen bukaera. Azkenean 37 kilometro eta 2600 metroko desnibeleko ibilbide bikaina egin ahal izan genuen, gure buruaru ezarritako erronka ttipia uste baino aiseago gaindituta.