2012/12/09

Estriviella (2048m)

EGUNA: 2012/12/09

IRTEERA: Zuriza (1227m)

ZAILTASUNA: Errexa (F)

EGURALDIA: Eguzkitsua eta hotza.

DENBORA: 3 ordu (Igoera).

NOLA IRITSI:
Iruñeatik Jaca aldera doan autobide berria hartuko dugu Irunberriraino. Irunberriko irteera hartu ondotik, herrian bertan, Nabaskoitze aldera joanen gara. Nabaskoitzen Izabara jarraituko dugu eta herri hau zeharkatu ondotik, eskuinetara aurkituko dugu Zurizaraino eramanen gaituen errepidea. 12 kilometrotara dago gure irteera puntua.

DESKRIBAPENA: 
Lehen elurrak botata eta Saioa eta Adin eskiei errautsa eta armiarma sareak kendu ondotik Pirinioetan lehen irteera bat egiteko momentua iritsia zen. Elurra kota baxuetan zegoen eta oraindik erabat egonkortu gabe, horregatik Zuriza inguruak aukera ona eskaintzen zigun iganderako iragarritako eguraldi bikaina aprobetxatzeko. Aterpean lekua hartu eta larunbat arratsaldez abiatu ginen Zurizara. 

Hasierako asmoa, Atxerito edo Chinebral igotzea zen. Hala ere, aterpeko langile batek bertan elurra nahiko arriskutsu egonen zela eta Estriviella aldera joateko gomendatu zigun. 

Igande goiza eder argitu zen baina oso hotz. Termometroek -12 gradu markatzen zuten. Beraz, presa gehiegirik gabe, ongi gosaldu eta bederatziak aldera abiatuko ginen kanpinetik beretik eskiak jantzita.
Egunsenti ederra Zurizan.


9:00 : Zuriza (1227m).
Kanpin ondotik ekialdera ateratzen den pista hartu genuen. Udan kotxez igo omen daiteke Taxerako aterperaino, baina neguan noski ez.


Pista laua, jeitsieran deseroso xamarra suertatu zitzaigun.


Ezkaurreko kaskoa eguzkiak hartua zuen jadanik.


9:38 : Taxerako bidegurutzea (1335m).
Beroan sartu ahala, bidegurutze honetara iritsi ginen eta Achar de Alano mendi aldera iragarrita dagoien norabidea hartu genuen. Zubia gurutzatzen du pistak eta aldapa pixkat tentetzen da.


Pistak poliki-poliki oihan txiki batean barneratu gintuen.


Oihanaren irteeran ikuilu batera ailegatu ginen.


Oraindik ere pistak aintzinago segitzen zuen. Guk bertatik jo genuen Achar de Alano ikusgarriaren oinean.


Irteerako puntuan eguzkiak goxatzen zituen bazterrak. Guri ordea ez zigun ia gailurreraino konpainiarik eginen.


Puntu honetan Chandalango bretxara igotzen den bidea eskuinetara utzi genuen. Bertatik joango ginateke Alanoetako gain ikusgarrietara.


Guk ordea ekialderantz jarraitu genuen. Pista utzi, erreka pare bat zeharkatu eta Estriviellako magala zabal eta etzanean goiti igo ginen.


12:00 : Estriviella (2048m)
Hiru orduko igoera luzea eta gero eguzkira atera ginen eta gailurrera iritsi.


Gailur xumea Alanoen itzalean.


Baina ikuspegia eta giroa primerakoa zen eta gainera bakar-bakarrik geunden.



Castillo de Acher eta Bisaurin hurbilean, urrunago berriz Midi d'Ossau, Balaitous eta Infierno bertzeak bertze.


Bi hauek ere gure gibeletik genituen momentu oro.


Eta falta zirenak ere iritsi ziren pixkat geroago.


Urtarrilak 12an denak Bilbora!!!!!!! Behingoan legeak erraten duena bete dezaten eta presoen eskubideak errespeta ditzaten.


Argazki sesioa gailurrean.


Gailurrean ordubetez gozatu ondoren, beherakoari ekin genion. Mendiaren magal guztia Alanoen itzalpean gelditzen da urteko sasoi honetan eta beraz elurra transformatu gabe aurkitu genuen. Kostra gehienean, hauts mingain politak tartekatuz.


Errekara iritsita berriz larruak jarri eta ikuiluetara igo ginen Zurizara eramango gintuen pista hartzeko.


Behin pistan Estriviellari agur erran eta behera. Argazkian jautsitako malda guztia ikusten da.


Oihanean barrena jaisten...


14:45 : Zuriza (1227m).
Azken metroetan pista laua sufritu ondotik berriz ere irteeran puntuaan ginen merezitako garagardoa edaten. Mendiko egun polita, nahiz eta elurra ez inguruko mendietan bezain ongi egon...


2012/12/01

Adi (1458 m)

EGUNA: 2012/12/01

IRTEERA: Urkiagako lepoa (928 m)

ZAILTASUNA: Errexa (F)

EGURALDIA: Lainotua, oso haizetsua eta oso hotza.

DENBORA: 1 ordu eta 45 minutu (Igoera)

DESKRIBAPENA:
Hasi da negua eta bezperan Saioan egon ondoren, bigarren egunean Adira bisita bat egitea erabaki genuen. Niretzat mendi ezezaguna zen oraindik Adi nahiz eta etxetik hurbil eduki. Garbi gelditu zitzaidan Saioaz aparte inguruan baditugula aski mendi onak eskiatzeko. Agian Adi ez da Saioa bezain egokia izanen eskiatzeko, baina bai politagoa mendi bezala eta dudarik gabe, askoz jende gutxiagorekin.

Zortzietan Erratzutik atera eta bederatzi eta erdietarako Urkiagako lepoan geunden. Artesiagan 20 kotxe baldin bazeuden, Urkiagan 4 edo 5 bertzerik ez. Hori bai bueltan jadanik dexente gehiago topatu genituen. Eguna erabat lainotua zegoen nahiz eta eguraldi ona iragarrita egon, beraz igotzen hastea erabaki genuen pistan zehar behintzat. 

0h 00min: Urkiagako Lepoa (928 m).
Bederatzi eta erdiak pasatxotan lepoaren eskuinetik abiatzen den pistan gora igotzen hasi ginen. Elurra aski eta sobera lehen metroetatik.

Lainoak eta elurrak irudi politak utzi zizkiguten oihanean. 


Ipuinetako koloreak...


GR 11ren markak genituen bidelagun basoko pista zabalean.


Behin pista bukatuta seinale izoztudun bidegurutze batera iritsi ginen ateka bat zeharkatuta. Mendiaren ipar magala igotzea bertzerik ez zen gelditzen. Eskuinera biratu ginen seinalearen parean.


Hemendik gailurrera argazkirik ez. Laino itxia, haize bortitza (gehienbat azken metroetan) eta hotza. Itxitura gure eskuinean genuela maldan gora egin genuen. Malda erdia baino gehiago eginda genuela eskiak kendu genituen harriak bistan zeudelako eta azken metroak oinez igo genituen.


1h 45min: Adi (1458 m).
Gailurrean bi minutuz egon ginen asko jota. Argazkiak ateratzeak ere pereza ematen zuen egiten zuen hotza eta haizeagatik. Eta gainera bistarik ez genuen...
Eskietara itzuli eta maldaren azpiko zatia eskiatu genuen elur oso onarekin berriro oihanaren "epelera" bueltatuz.


Itxitura zeharkatzeko pasatu behar den ateka. Eguna garbitzen ari zuen ordurako. En fin...


Oihaneko pistan ere primerako elurra eta zuhaitz tartean zer erranik ez.


Zerua berriz gero eta garbiago. Kotxera ailegatu orduko eguzkiak goxatzen zituen bazterrak. Pixka bat beranduago jeiki izan bagina...


Iduri du aurtengo negua ere gainean dugula. Ea horrelako gehiago egiten ditugun...


2012/08/14

Gourgs Blancs (3129m), Cap Dera Baquo Occ. (3097m), Tusse de Montarque (2883m)

EGUNA: 2012/08/13-2012/08/15

IRTEERA PUNTUA: Granges d'Astau (Oô).

ZAILTASUNA: Ertaina (PD). Gourgs Blancs eta Jean Arlaud mendien arteko arrakalara igotzen den Hegoaldeko Korridorean trepadak (II) daude eta harriak erortzeko arriskua handia da. Gailurrera heltzeko bertze bideak oraindik zailagoak dira: Iparraldeko Korridorea (V+, glaziarraren jaistea dela) eta eta Jean Arlaud mendiaren Ekialdeko Pareta (II+, 150m eta oso aereoa). Guk egindakoaz gain biderik errezena mendebaldeko ertzean zehar doana da Lourde Rocheblave eta Torre Armengaud mendietatik pasatuz.
Bertzalde, Cap Dera Baquora iparraldetik igota, arista erraz bat dago I graduko trepadekin, bloke erraldoietan barrena.

DENBORAK:
- Granges d'Astau - Refuge du Portillon: 4 ordu.
- Refuge du Portillon - Gourgs Blancs: 3 ordu eta 45 minutu.

NOLA IRITSI:
Baionan A64 autopista hartuta Montrejeau eta Luchongo irteera arte jarraituko dugu. Hemen Luchongo norabideari segika bertaraino iritsiko gara. Behin Luchonen gaudela Col de Peyresourde mendatera igotzen den errepidea hartu behar da Oô herrira doan bidegurutzera iritsi arte. Oô herria atzean utzi eta aurrera segiko dugu errepide beretik Granges d'Astauko aparkaleku zabaleraino.

SARRERA:
Portillongo zirkua Pirinioetako 3000en kontzentraziorik handienetakoa duen zonaldea da. Izen bereko aterpetik 38 menditara igo gaitezke, lehen zein bigarren mailakoak kontuan hartzen baditugu. Horietatik ikusgarrienetakoa eta bigarren altuena (Perdiguero da altuena) da Gourgs Blancs mendia. Ipar ekialdetik mendira hurbiltzean ikusgarri azaltzen zaigu mendia. Bertara igotzen diren bideak ez dira xamurragoak. Gourgs Blancseko glaziarraren urtzea dela eta lehen bide normala zen iparraldeko bidea, eskalada zail batean bilakatu da eta bertze bide guztiek ere beren zailtasuna daukate.

DESKRIBAPENA:
Portillongo aterpera bortz lagunek eginen zuten ateraldira, bertze bi batu ginen zonaldea ezagutzeko eta bereziki Gourgs Blancs mendia igotzeko asmoz. Denbora dexente bazen, zonaldeari buruz irakurrita interesa handia piztu zitzaidala eta banuen mendigune basati eta ikusgarri hau ezagutzeko gogoa. Erran behar bai zonaldea eta baita Gourgs Blancs mendia ere uste baino askoz ere ikusgarriagoak iruditu zaizkidala.

Astelehen goizean goiz eginda genuen hitzordua Erratzun eta hala abiatu ginen. Bortz Portillongo aterpean bizpahiru egun pasa eta gero Benasque aldean mendiren bat egiteko asmoz. Bertze biok, gau bat pasa eta mendiren bat igota (ahal zela Gourgs Blancs) buelta eginen genuen. Goizeko hamaiketarako Granges d'Astauko aparkaleku betean ginen denak, motxilak prestatu eta goiti abiatzeko prest.


2012/08/13
11:48 : Granges d'Astau (1160m).
Aparkalekua utzi eta Oôko laku ezagunera igotzen den pista hartu genuen. Egun atsegina zegoen, bero gehiegirik gabe.


Pistatik goiti, zuhaitzpean erraz egin genituen lehen metroak eta aparkalekua uruun ikusten zen jadanik.


Lehen metro horietan turista pila zihoan Oôko lakua bisitatzera.


Hainbat zigzag eta gero, zuhaitz artetik atera eta Oôko lakuko aterpe zaharra ikusi genuen. Lehen gailurrak ere agertzen hasi ziren.


Oôko aterpea egun pasa doanentzat eginda dago mendizaleentzat baino gehiago. Izan ere, bertatik gailurrak oso urrun gelditzen dira oraindik. Hala ere, lo egiteko nahiz jateko aukera dago bertan.


12:44 : Lac d'Oô (1505m).
Aterpearen ondoko urtegiko paretara iritsi eta laku eta urjauzi eder hauekin egin genuen topo.


Bertze argazki bat aterpeari.


Bidexkak ezkerretik zeharkatzen du lakua eta tarteka bista paregabeak eskaintzen ditu.


Hala ere, aldapa gogortuz zihoan poliki-poliki eta laister batean altuera dezente irabazi genuen. Oôko aterpea behean gelditzen zen jadanik.


Etenik gabeko malda, baina ikuspegi ederrak xamurturik.


Lakuaren ertzetik urrundu eta kanal zabal batetik Espingoko lepora atera ginen.


13:46 : Col d'Espingo (1960m).
Ikuspegi are zoragarriagoak eman zigun ongi etorria Espingoko lepoan. Izen bereko aterpea, lakua eta mendiz inguratutako zirku ederra.


Bertan bazkaltzeko geldialdi luzea egin genuen, ingurunearen edertasunaz gozatuz.


Baina oraindik dexente falta zen eguneko gure helburua zen Portillongo aterpera heltzeko eta aintzina segitu beharra zegoen.


Aterpea eta Espingoko lakua eskuinetan utzi genituen.


Eta Saussat lakua ezkerretan...


Hortik aurrera bidexkak gora eta gora egiten zuen aterperaino.


Tarteka arnasa hartzeko geldialditxo batzuk egin behar...


Espingo eta Saussat lakuak oso behean gelditzen ziren.


Beraz ez zen askorik gelditzen aterpera heltzeko. Bertze malda bat eta...


...begi bistan genituen Portillongo aterpea eta urtegia, hori bai lainopean.


17:00 : Refuge du Potillon (2570m).
Eguneko lanak bukatu genituen! Aterpera iritsi, arropaz aldatu, erreserba baieztatu eta afariko ordua (zazpietan) iritsi arte deskantsatzen eman genuen denbora. Lau orduko igoera egin genuen eta ia 1700 metroko desnibel positiboa.


Portillongo aterpea berria eta ederra da. 80 lagunentzako tokia du eta oro har baldintza onetan dago. Gainera, dagoen lekuan egonda oso hurbil gelditzen dira gailurrak eta abiapuntu egokia da Luchongo 3000koak egiteko, 44 guztira. Argazkian, aterpea izen bereko lakuko paretatik aterata eta atzean Tusse de Montarque mendia.


Iluntzean lainoak saretuz joan ziren eta ilunabar ederra gelditu zen. Bazirudien biharaunean zortea edukiko genuela. Argazkian, Grand Quayrat mendia.


2012/08/14
7:15 : Refuge du Portillon (2570m).
Gau nahiko ona pasata, seietan ernatu eta sei eta erdietan gosaldu genuen. Ondoren gauzak prestatu eta goraka abiatuko ginen. Egunsentia, haizetsua zen oso eta hodei batzuk egon arren nahiko garbi zegoen.


Aterpearen atzetik, hitoei segika goraka abiatu ginen. Petit Portillon eta Seil Dera Baquo mendiak goizeko lehen eguzki izpiekin.


Atzean utzi genuen Portillongo lakua eta bere gainean Lliterola, Royo eta Perdiguero mendiak.


Eguzkia Lezat mendiaren atzetik ateratzen hasi zen.


Aintzineko egunean igotako bailara luzea itzaletan zen oraindik.


Hasierako metro horietan ez genuen bidexka laburrena hartu eta ustekabean Tusse de Montarque mendira atera ginen hau inguratu beharrean.


Mendiaren ondoko lepotxo batetik lehen aldiz gure parean ikusi genuen gure helburua zena. Ikusgarria benetan. Ondoan Jean Arlaud eta Gourdon mendiak eta azpian Lac Glace lakua.


Ikuskizuna primerakoa zen...


8:13 : Tusse de Montarque (2883m).
Horrela, nahigabe eta ustekabean eguneko lehen gailurra zapaldu genuen. Bueno, gailurtxoa erran behar bertzeen ondoan ezer gutti ematen baitzuen. Ez ginen argazkia ateratzera gelditu ere...


Iban, Jean Arlaud eta Gourgs Blancs mendiak atzean dituela.


Tusse de Montarquetik metro batzuk galdu eta Col du Pluviometre lepora abiatu ginen. Haizeak gogor jotzen zuen goizetik eta niri behintzat zalantzak sortu zizkidan gailurra egiteari begira.


8:46 : Col du Pluviometre (2880m).
Lepora iritsita geldialdi laburra egin genuen zerbait jateko asmoz.


Plubiometro zaharra pixkat gorago gelditzen zen...


Lepotik aurrera, metro batzuk galduta Ooko glaziarra izandakoa dagoen sakonunera jaitsi ginen, bertan morrena harritsua zeharkatu eta Ooko lepora igotzeko. Glaziarren urtzea dela eta iparraldeko bidea oso zaila da eta beraz, gure asmoa Ooko lepotik barrena hegoaldera pasa eta Jean Arlaud mendia inguratuz, hegoaldeko korridorean barrena igotzea zen. Hala ere, zalantzak genituen aterpeko zaindariak bide hori harrien erorketa zirela eta arriskutsua zela erran baitzigun.


9:40 : Port d'Oô (2877m).
Morrenatik gora lepora iristeko malda nahiko konplikatua zen bidexka eta hitorik ez baitago eta harri eta areazko zorua pausu bakoitza ematean gure hanken azpian lerratzen baitzen. Horrek azken zati horretan aunitz zaildu zigun igoera eta momentu batzuten arriskutsu bilakatu ere bai. Izan ere, malda tentea da oso eta harri asko botatzen genituen behera nahi gabe. Lepora iristea, hegoalderuntz genuen Posetsen ikuspegiak ahaztarazi zizkigun pasatako nekeak.


Lepoan tarte zabala hartu genuen egingo genuen erabakitzeko. Hegoaldeko korridorean harri jauzi arriskua egoteak zalantzak sortzen zizkigun. Momentu batez, Gourdon mendi aldera joatea pentsatzen egon ginen Gourgs Blancs alde batera utzita. Azkenean ordea, korridorearen hasieraraino joatea erabaki genuen bertatik bertara ikusteko zer zegoen bertan.


Horrela, tita batean Jean Arlaud mendia hegoaldetik inguratu eta korridorearen azpian plantatu ginen bertze harri eta areazko malda konplikatu batetik. Behin korridorean, igotzen hastea erabaki genuen.


Hasierako zatia eskuinaldeko paretari itsatsita egin genuen. Tarteka helduleku onak zituen, baian momenturen batean guttiago. II. gradukoa da tarte hau.


Lehen tartea pasata, balkoitxo batera iritsi ginen eta atseden hartzeko aprobetxatu genuen. Hortik gora zailtasuna pixkat jaisten zen (I). Hala ere, altuera gero eta handiagoa zen zirrara handia sortzen zigun horrek.


Bigarren zati hori pasata, Gourgs Blancs eta Jean Arlaud mendien artean dagoen lepora atera ginen eta zailtasunak hor bukatu ziren. Apuru batzuk pasa genituen harrien erorketak eta altuera zirela eta, baina behin puntu horretan gailurra gurea zen. Ezkerretara biratu eta arista zabalean gora abiatu ginen.


Oztoporen bat hegoaldetik saihestu genuen..


...eta azken metroak egin genituen arista errazetik, Jean Arlaud mendia behean utziz.


11:45 : Gourgs Blancs (3129m).
Ederki kostata baina iritsi ginen gailurrera!!!!


Eguraldi paregabea lagun pasatako tentsioak ahazteko bista ederrak genituen. Hegoaldean Posets mendia.


Ekialdean, ezkerretik eskuinera Grand Quayrat, Lezat, Crabioules, Lliterola, Perdiguero... Beheraxeago ordu batzuk lehenago igo genuen Tusse de Montarque eta ondoan Jean Arlaud.


Mendebalderantz ertzak jarraitzen zuen Torre Armengaud eta Lourde Rocheblave mendietara. Ez omen da ertz zaila baina bai ikusgarria.


Ipar mendebaldean, Isclots eta Milieu lakuak eta Midi de Bigorre urrunean.


Tartetxo bat gailurrean emanda jaisten hasi ginen berriz korridore aldera.


Behin korridoren, goiko zatia (I) destrepatuko genuen eta behekoa jaisteko rapel bat montatuko genuen. Horretarako, hainbat zinta eta kordino daude, gehienak Jean Arlaudeko paretaren azpian. Guk 60 metroko soka erabili genuen eta beheraino irtsi ginen (30 metroko rapela). Hori bai, horretarako erran bezala lehen zatia destrepatu behar izan genuen. Hala ere, badago gorago bertze rapelen bat montatzeko aukera ere.


Rapela egingo genuen balkoitxora jaisten..


Irudiaren erdikaldean rapela egin genuen puntua ikusten da eta hortik behera jaitsi genuen pareta.



Tarte zabala pasa genuen denak jaisteko. Tartean, behean geundela, harri erorketa batekin sustotxoa ere izan genuen. Berriz, Port d'Oô lepoa zeharkatu eta Oôko glaziarreko morrenara jaitsi ginen zerbait jateko asmoz. Komeriak atzean utzita tripa ederki bete genuen Jean Arlaud eta gourgs Blanc mendiak begibistan genituela.


Behin tripa beteta bueltatzeko ordua iritsi zen.


16:00 : Col du Pluviometre (2880).
Gourgs Blancs atzean utzi aurretik taldeko argazkia egindakoaz gozatuz. Oraindik astia genuenez, Iban eta biok lepotik nahiko hurbil ikusten zen gailur batera joatea erabaki genuen, zein zen zehatz jakin gabe.


16:31 : Cap Dera Baquo Occidental (3097m).
Tita batean hegoalderako norabidea hartu eta arista erraz batetik trepatuz (I) kaskora ailegatu ginen.


Gailur hau Seil Dera Baquora doan ertzaren hasiera da. Argazkian ikusten da nola jarraitzen zuen ertzak. Guk berandutuko zitzaigulakoan aurrera ez jarraitzea erabaki genuen. Gainera, pausu zailen bat ere ikusten zen.


Jaitsi aurretik hala ere argazki besta. Ikuspegi ederra eskaintzen zuen gailur honek ere. mendebaldean, ezkerretik eskuinera Gias, Clarabide, Lourde Rocheblave, Torre Armengaud, Gourgs Blancs eta Jean Arlaud.


Iparraldean Espingoko aterpea ere ageri zen behean.


Eta hegoaldean Estoseko aterpean bailararen sakonean.


Eta nola ez, Posets!!


Baita Portillongo aterpea, urtegia, Grand Quayrat, Lezat eta Crabioules ere.


Gailurrean egote ederra zegoen baina jaisten hasi beharra genuen afaltzera iritsi nahi bagenuen. Berriz ere arista destrepatzeari ekin genion. Behean Seil Dera Baquoko glaziarraren hondarrak ikusten dira. Itxura negargarria du benetan.


Berriz Plubiometrora bueltan atzera begiratu genion igotako mendiari.


Eta behera jarraitu genuen menditik urrunduz.


17:50 : Refuge du Portillon (2570m).
Jaitsiera luze xamarra egin bazitzaigun ere pozik iritsi ginen aterpera. Jadanik berandu zen kotxera jaisteko, beraz bertze gau bat emango genuen bertan.


2012/08/15
7:20 : Refuge du Portillon (2570m).
Azken eguna hodeitsuago ernatu zen. Haizeak gogor jotzen zuen berriz, baina oraingoan ez zirudien baretuko zenik. Lagunak agurtu eta behera abiatu ginen.


Portillongo aterpea eta zirkua atzean utzi genituen.


Ziztu bizian Espingoko laku aldera jaitsiz.


Grand Quayrat eta Lezati azken begirada.


Bidexka aldapatsua azkar jaisten da.


Tusse de Montarquek bertze itxura bat dauka behetik.


Lac de Saussat inguratzen, hodeiak ezkutaketan zebiltzala.


Espingoko lepora igotzen aterpearen ondotik.


Eta lepoa pasata behera Oôko lakuraino.


Azkenik pistatik barrena Granges d'Astauko aparkaleku desiratura iritsi ginen!


10:30 : Granges d'Astau (1160m).
Berriz hasierako lekuan geunden, baina helburuak betetzeak ematen duen pozarekin eta gehiago helburua betetze pixkat kostatzen bada.


Gora gu ta gutarrak!!!!!