2010/12/28

Soum Couy (2315m), Arlas (2044m)

EGUNA: 2010/12/28

IRTEERA: Arette-La Pierre Saint Martin eski estazioa

ZAILTASUNA: Errexa (F). Berez mendi hauek elurrik gabe igotzeak ez dauka aparteko zailtasunik. Guk ordea elur oso gogorrarekin igo genituen eta Soum Couyko azken zatian larri ibili ginen, kranpoiak kotxean utzi genituelako.

EGURALDIA: Eguzkitsua.

DENBORAK:
- Arette-Soum Couy: 1 ordu eta 45 minutu
- Arette-Arlas: 45 minutu

NOLA IRITSI: Iruñeatik Izabaraino joan eta hemendik iparraldera doan errepidea hartu San Martingo Harriko leporaino. Lepoaren bertze aldera kilometro gutxi batzuk jaitsi eta eski estazioa ikusiko dugu. Lepoko errepidea itxita balego, Arette herritik gora igotzen den errepidea hartu behar da, Baretous bailaran barrena.

DESKRIBAPENA:
Gabonetako oporretan, jadanik Saioara hiru bat igoera eginda genituelarik, Pirinioetara irteera txiki bat egitea pentsatu genuen, elur gehixeago harrapatzeko. Hasiera batean Lakora mendia ginen igotzekoak.
Hala ba, plana egin eta abenduaren 28 goizean goiz abiatu ginen Izaba aldera. Izabatik gora errepidean igotzen hasita, ohartu ginen mendien hego aurpegiak ez zeudela eskiatzeko moduan. Kaka zaharra! Beraz, San Martingo Harriko leporaino igo eta iparraldean probatzea erabaki genuen.
Ipar aurpegian ere afera beltz, txuri baino gehiago. Hala ere, han egonik, behintzat eski pistetatik gora bueltatxo bat ematea bururatu zitzaigun
Autoa eski estazioko aparkaleku erraldoiean utzi eta gauzak prestatuta goraka abiatu ginen estazioko eraikuntzak atzean utzita.

0h 00min: Arette-La Pierre Saint Martin eski estazioa (1628m)
Les Sapins pistatik gora igotzen hasi ginen eta hau bukatzean Boulevard des Pyrenees pista urdin luzea hartu genuen. Intentzioa, hemendik bukaeraraino igotzea zen, Soum Couy menditik hurbil bukatzen baita, eta han erabakitzea mendia igo edo ez. Igoera historia askorik gabea, gu goraka tontoak bezala eta bertze guztiak a toda letxe beheraka. Arlas mendia gure eskuinean utzi genuen.


Eta aurrean gure helburua ikusten hasi ginen. Bere eskuinean, beti bezain eder, Auñamendi edo Anie.


1h 05min: Soum Couy teleahulkiaren bukaera (2153m)
Hala, ttipi-ttapa pistaren bukaerara iritsi ginen. Gailurrak ez zirudien urruti, baina elurra ere ez zegoen nahi bezainbertze. Hala ere, gora igotzea erabaki genuen. Jende uholdeak atzean utzi eta elur malda izoztuetan gora abiatu ginen. Malda tente bat ahal genuen bezala igo eta sasigailur batera ailegatu ginen. Malda igotzen argazkian...


Sasigailurrean jadanik bakarrik, bista ederretaz gozatzen hasi ginen. Midi d'Ossau ahalguztiduna tartean.


Hala ere, dena ez zen ona, eta igoerako azken zatiak itxura hau erakusten zuen... Elur gutxi benetan.


Beraz, eskiak kendu eta oinez egin genuen gora. Elurra gogor zegoen, eta materiala faltan botatzen hasi ginen. Hala ere, gailurra hurbil zegoen eta arriskutsuegia ere ez denez tokia, goraka segitu genuen. Ertzera ailegatzean Auñamendi agertu zitzaigun begien aurrean.


Ertz polit hau zeharkatzea baino ez zen gelditzen gailurrerako..


1h 45min: Soum Couy (2315m)
Eski estazioaren ingurua eta Arlas mendia gailurretik.


Arlas eta Larra gailurretik, elur gutxi mendian.


Auñamendiko tontorra, gainean jendea dagoela.


Gailurrean gutxi egon ginen eta berriro sasigailurrera bueltatu ginen. Beherakoan kontu handiz jaitsi ginen. Nahiko gaizki zegoen egia erran eta eskiko botekin ibiltzea ez da oso erosoa. Sasigailurrean, foka-larruak kendu eta BEHERA!


Hasieran menditik eta gero eski pistetatik segidan jaitsi ginen eski estazioraino. Autoan lasai bazkaldu eta arratsaldea pasatzeko jendeari forfaitak eskatzea erabaki genuen. Hala ere, goiz zen oraindik eta jendea ez zihoan etxera. Beraz, digestioa egiteko berriro fokak jarri eta Arlasera abiatu ginen Gypaete pista gorrian barrena.

0h 45min (Eski estaziotik): Arlas (2044m)
Eta horrela eguneko bigarren gailurra egin genuen. Hau ere Auñamendiren itzaletan.


Eguna azken orduetan...


Ixidro eta Txomin gailurrera ailegatzen.


Puntu honetan eski pistara bueltatu ginen. Noski azken zatia eskirik gabe egin behar izan genuen. Arlasetik jaitsi eta gero, forfait batzuk lortu genituen eta ordubete inguruan pistetan bueltaka ibili ginen egune bukatzeko.

2010/12/04

Saioa (1418m)

EGUNA: 2010/12/04

IRTEERA: Artesiagako lepoa (996m)

ZAILTASUNA: Errexa (F)

EGURALDIA: Eguzkitsua eta haizetsua

DENBORA: 1 ordu (Igoera)

NOLA IRITSI: Baztango haranean Irurita herriraino joan behar da, hemendik Eugiko errepidea hartuz Artesiagako leporaino. Iruñea aldetik joanez gero, Zubiri eta Eugi herrietatik pasa behar da, ezkerretara bidegurutze bat hartu eta Artesiagara.

SARRERA:
Baztan haraneko mendirik altuena, mendi eskiko klasiko bat da jadanik. Errepidetik hain hurbil egoteak eta bere malda eztiek, mendizale asko eramaten dute bertara.
Hau nire lehen igoera izan zen Saioara eskiekin, aurretik pare bat aldiz izana banintzen ere. Geroztik, hainbatean izan gara bertan.

DESKRIBAPENA:
Abendu hasierako elurteak zuri utzi zigun harana eta herria eta larunbata izanik eguraldi ona aprobetxatzera hurbildu ginen Saioara. Niretzat lehen aldia zen eskiekin igotzen nuena, eta bigarrena mendi eskia probatzen nuena. Geroztik, nire eski ikasketa prozesu luzean aunitzetan egon naiz bertan.
Goizean ez sobera goiz ere, Artesiagako lepora igo ginen, elurra kentzeko makinaren atzetik. Aparkaleku txiki bat dago lepoan bertan, eta elurra egiten duenean beti beteta egoten da.

0h 00min: Artesiagako lepoa (996m)
Haize hotza lagun, prestatu eta goraka abiatu ginen denborarik galdu gabe. Aparkalekutik Saioako kaskoa ez da urrunegi ikusten.


Lepotik ateratzen den pista hartu eta bertatik igo ginen.


Ezkerretara biratzen den bihurgune baten ondoan utzi genuen pista, eskuineantz biratu eta ondoko lepo batera igotzeko. Pistatik aurrerago ere segitu daiteke eta bertze hainbat bidetatik igo. Gu hala ere, bide motzenetik igoko ginen, Ipar magaletik. irudian pistako azken metroetatik Jon eta ni.


Behin pista utzita malda tentetzen da.


 Lepoa gure eskuinetara utzi genuen eta zuzen segitu malda zabaletan gora.


 Haizea lagun...



Saioako ipar magalean gora. Gure atzean, behean, lepoa ikusten da.


Azken malda igota, aldapa leuntzen da gailurrera bidean.




 1h 00min: Saioa (1418m)
Azken metroak gailurrera bidean. Gailurrean ez genuen argazki bat ere atera, haizea zela eta ez baitzegoen egote handirik. Gainera, ez zen lehen ez eta azken aldia bertan geundela, beraz...


Saioako ipar magal zabaletik jaisten agertzen garen bideo ttiki bat. Elur ona omen zegoen, nahiz eta gu ikusita ez dirudien. Pixkat hobetu dugu ordutik...


Jon beheraka...


Bertze batean Saioa gehiago!!!

2010/08/22

Pedraforca (2506m)

EGUNA: 2010/08/22

IRTEERA: Gresolet begiratokia (Saldes)

ZAILTASUNA: Errexa (F+). Ez da mendi zaila baina hainbat trepada egin behar dira gailurrera iristeko, Coll de Verdetetik joanez gero (I).

EGURALDIA: Eguzkitsua.

DENBORAK: Igoera 2:30 eta jaitsiera (gailurreko denbora barne) 2:10. Denetara 4:40.

NOLA IRITSI: Bartzelonatik iparralderuntz Berga herrira joan eta errepide horretatik segitu, ezkerretara Pedraforcako mazizora biratzen den bidegurutzea ikusi arte. Hemendik Saldes herrira iritsiko gara eta herria pasa eta gero, Gresolet begiratokiraino doan bidea hartuko dugu eskuinetara. Begiratokiaren ondoan aparkalekua dago.

SARRERA:
Pedraforca Kataluniako mendi mitikoa. Bere forma ikusgarriaz gain, mitologia handiko mendia da. Gainera, bertako paretak eskaldarako aproposak izanik, zailtasun eta edertasun handiko bideak aurki ditzakegu.

DESKRIBAPENA:
Bartzelonan genbiltzan egun batzuk aprobetxatuz, horietako batean Pedraforcara hurbiltzea bururatu zitzaigun. Euskal Herritik oso urruti dagooen mendia da eta aprobetxatu beharra zegoen bertako egonaldia igotzen saiatzeko. Izan ere, entzute handiko mendia da Pedraforca (beharbada Pica d'Estatsekin batera kataluniako ezagunena).
Horrek erakarrita, abuztu beroko 22. egunean Bartzelonatik Saldes herri txikiraino hurbildu ginen. Bidean, azken kilometroetan, Pedraforcaren lehen ikuspegia izan genuenean zeharo harrituta gelditu nintzen bere edertasunarekin. Aparta da benetan. Dudarik gabe, Pirinioetako mendirik ikusgarrienetarikoa.
Gresolet begiratokiko aparkalekura hurbildu, prestatu eta basoan sartu ginen errepide ondoko bidexka batetik Pedraforcarako norabidean. Zortziak eta laurden ziren.

0h 00min (0 km): Gresolet begiratokia (1560m)
Oihanean zehar abiatu ginen, malda leunean eta segidan zabalgune batera ailegatu ginen.

0h 15min (0,8km): Lluis Estasen aterpea (1668m)
Zabalgunean aterpea dago. Bertara sartu ginen eguraldiari buruz galdetzeko, horrelako beroarekin ekaitzen beldurra baikenuen. Hala ere, ez zekitela erran ziguten, baina seguraski arratsaldean ekaitza eginen zuela. Beraz, bizi-bizi gora abiatu ginen.


Aterpearen atzean seinale batzuk, gailurrera joateko bi bide posibleak adierazten dizkigute. Eskuinetara, Coll de Verdet lepotik eta ezkerretara, Enforcaduratik (hau Pedraforcako bi gailurren artean irekitzen den lepo zabala da). Guk ibilbide zirkularra egin genuen, Coll de Verdetetik igo eta Enforcaduratik jaitsi. Irudian, Pedraforcaren pareta iusgarriak bidexkatik.


Poliki-poliki altuera irabazten joan ginen bidexka markatuan zehar. Atzera begirada.


Pareta ikusgarriak azpitik inguratzen ditu bidexkak.



Eta bista zoragarriak uzten dizkigu.


Pareta inguratu ondoren, bidexka ezkerretara biratzen da pixka bat eta Verdeteko kanal tentera eramaten gaitu.


Hemen maldak nabariak dira eta azkar irabazten dira metroak.


Verdeteko kanala.


1h 28min (3,5km): Coll de Verdet
Verdeteko kanaletik izen bereko lepora ailegatu ginen. Bertze aldean Gossol herria.


Pixka bat deskantsatu ondoren, ezkerretara biratu ginen lehenengo trepadaren bila.


Zati honetan marka horiak jarraituz, lehenengo tximiniara ailegatu ginen. Tximinia erreza (I) da, helduleku asko ditu eta ez da sobera aereoa.


Hala ere, bukaeran pixkat tentetzen da, aurreratzea zailduz.


Jendea tximiniako azken metroak igotzen.


2h 04min: Cim Nord (2428m)
Tximiniatik aterata, lehenengo gailurrarekin egin genuen topo. Berez Pedraforca mazizoaren izena da eta hainbat gailur ditu: Cim Nord, Pollego Superior, Pollego Inferior eta Cim Calderer dira ezagunenak.


Lehenengo gailur honetatik, gailur altuenak (Pollego Superior) hurbil dirudi baina...


Bi gailur hauen tartean, izenik gabeko bertze bat dago eta bakoitzaren tartean bretxa bat (beraz denera bi bretxa), horrek suposatzen dituen destrepe eta trepadekin. Irudian lehenengo bretxatik tarteko sasigailurrerako trepada (I).


Tarteko sasigailurretik atzera begiratuta Cim Nord ikusten dugu.


Eta aurrean hurbilago Pollego Superior.


Tarteko sasigailurrak arista pixkat dauka. Aristaren amaieran, bigarren bretxara jaitsi behar da eta berriro igo ikusten den gailurrera.


Azken trepadatik ateratzen (I). Atzean tarteko sasigailurra eta Cim Nord.


2h 30min (4,5km): Pollego Superior edo Pedraforca (2498m)
Zati dibertigarrian gora eta behera ibili ondotik, Pedraforcako gailur mitikoa zapaldu genuen! Poza ikaragarria! Goian nahiko jende zebilen (denak kataluniarrak) eta tenperatura oso atsegina zen. 25 minutu inguru egon ginen bertan.


Paretak gainetik ikusita...


Gailurrean zerbait jan eta edan ondoren, beheraka abiatu ginen. Ibilbide zirkularra egin nahi genuenez, Enforcadurara jaitsi ginen.


2h 46min (4,9km): Enforcadura (2356m)
Enforcadura Pedraforcako bi gailur nagusien artean dagoen zabalgune edo lepoa da, lehen aipatu bezala. Izugarria da bere handitasuna eta benetan txiki sentiarazten zaitu.


Enforkaduratik behera aldapa harritsuan behera jaitsi ginen. Aldapa tentea da eta oso zuzena. Hala ere, harriak xeheak izanda elurretan bezela nahiko azkar jaitsi ginen.


Maldaren behekaldean berriz basora iritsi ginen eta bidea ezkerretara biratzen zen Lluis Estasen aterpe aldera.


Basoko bidea jadanik ez da hain malda eta gustura ibiltzen da bertatik.


4h 30min (7,2km): Lluis Estasen aterpea (1668m)
Aterpera ailegatu eta garagardo fresko bat hartu genuen sari gisa, belardian gustura deskantsatuz.


Aterpetik Coll de Verdetera igotzen den bidearen irudia. Goizean hortik pasatu ginen.


Garagardoa edan ostean, aterpea atzean utzi eta aparkalekura bueltatu ginen, baldar xamar hori bai.


4h 40min (8km): Gresolet bigiratokia (1560m)
Eskailera hauetatik errepidera jaistsi ginen.


Autoa hartu eta Bergara joan ginen bertan bazkaltzeko asmoz. Errepidetik Pedraforcaren ikusmira aparta da!


Mendi bikaina benetan!