Peña Ubiña (2411m)

EGUNA: 2023/07/

IRTEERA: Tuiza Riba (1200m)

ZAILTASUNA:

• Nahiko erraza (PD). Ekialdeko ertzean pilatzen dira zailtasun handieneko pausuak (II)

DENBORAK:

• Tuiza Riba - Peña Ubiña (ekialdeko ertzetik) : 3 ordu 
• Peña Ubiña - Tuiza Riba (Ronzon lepotik) : Bi ordu

NOLA AILEGATU:

Gure kasuan joateko biderik hurbilena Burgos eta Leondik barrena pasatuz da. Leon inguruan Oviedorantz jotzen duen autobidea hartu behar da Campomanes herrian atera arte. Hemendik ongi seinaleztatua dagoen Ubiña-Mesa parke naturalerako bideari segituko diogu, Tuiza Riba herriraino.

ARRASTOA:

Powered by Wikiloc

KRONIKA:

Kantauriar mendikateko mendigune ezagunena zalantzarik gabe Picos de Europa da. Ez da bakarra ordea. Picosetik ekialdera Ubiñako mendigunea altxatzen da larre berde leunen gainetik. Ez da hain bertikala, ezta hain altua ere; baina edertasun aldetik inbidia gutxi dio.

8:22 : Tuiza Riba (1200m)

Gaua herriko sarrerako aparkalekuan pasatu genuen. Goizean gosaldu, motxila ttipiak bizkarrean jarri eta goiti abiatu ginen.

Herriaren goitiko partetik Meicin aterpera doan udako bidea hartu genuen. Neguan ez da komeni bidexka honetatik pasatzea, elur-jausi arriskua dela eta.

Galbiderik ez duen bidetik lainopean egin genituen lehen metroak.

Azienda aunitz ibiltzen diren larreak dira Ubiña ingurukoak. Lainoarekin ez genituen ikusten, baina inguruan joareen asotsa nabarmena zen.

Metroak irabazi ahala behe-lainoa saretzen hasi zen eta mendiguneko gailur nagusia dena bistaratu genuen lehen aldiz. Bertara gindoazen.

9:08 : Refugio del Meicin (1545m)

Luze gabe aterpearen atarira ailegatu ginen. Geldialdi handiegirik egin gabe goiti segituko genuen.

Aterpea gibelean utzi Terreoseko lepora doan bide arrunta hartu genuen hasmentan.

Inguruko mendiek osatzen duten zirku ikusgarriaren azpiko lautada zeharkatu eta malda hasi bezain fite bide nagusia utzi eta eskuineragoko larre leunetatik igan ginen puska batean.

Laster utziko genuen magal berdea eta nabarmenegia ez zen bidexka honetatik harrresiaren puntu ahularen bila abiatuko ginen.

Behin ekialdeko ertzetik beheiti erortzen den harresia azpitik inguratuta bideak goiti egiten du. Harri-mukuruek lagunduko ziguten norabide egokia segitzen.

Belardi malda bat igan eta goitiko partean harrizko plaka eztan batzuk gainditu behar izan genituen.

Behin plaka etzanak gaindituta ezkerretara egin genuen zertxobait eta maldak atseden hartzen duen puntu honetatik ekialdeko ertzera sartzeko lepoa bistaratu genuen. Itzalean dagoen zatitik iganen ginen bertara; bidexkarik gabe, baina zailtasunik gabeko belardi eta harkaitzetatik.

Hau izan zen ekialdeko leporaino ailegatu arte ikusiko genuen azken mugarria.

Igoera bakartia da Ubiñaren hau eta sarrioak lasai ederrean dabiltza.

Behin ekialdeko lepora aterata, kaskoa jantzi eta ertzari ekin genion.

Berriz ere mugarriak ikusten hasi ginen ekialdeko ertzean eta hauek bidearen zatirik errazenetik eramanen gintuzten. Halere, tarteka zerbait eskalatu beharreko pasabide errazak gainditu behar izanen genituen.

Etzana da ertza eta ibiltzeko zati aunitz ditu.

Fontan mendietara begiratua goiti segitu aitzinetik...

Altuera irabazi ahala gero eta harkaitz gehiago aurkitzen hasi ginen, baina zailtasunak ez ziren handiak. Ertz osoan ez da II. gradutik pasatzen.

Zati estuxeago bat gainditu genuen, baina esposizio handirik ere ez du ertzak.

Egunaz eta ibilbide bakartiaz gozatzen...

Azken eskaladatxoa, ezkerretik saihesten ahal zena.

Eta gailurra begien bistan...

11:06 : Peña Ubiña (2411m)

Bi ordu eta erdi pasatxotan kaskoan ginen. Niretzat bigarren aldia zen gailur honetan, baina honetakoan egindako bidea aitzinekoa baino gehiago gustatu zitzaidan. Hamaikak izan arren, bakarrik egon ginen goian tarte zabalean.

Leongo Torrestio aldea kaskotik...

Egonaldi luzearen ondotik, jendea gailurrera agertzen hasi zen eta guk beherakoari ekin genion. Jaisteko bide arrunta dena erabaliko genuen. Horretarako, hegoaldera tontorreko gandorrari segitu genion lehendabizi.

Terreros eta Ubiña Pequeña mendiak beheitian...

Gandorra akitzean bidea hego-ekialdeko aurpegitik jaisten da. Oinez egiteko zatiak eskuak erabili beharrekoekin tartekatzen dira. 

Behin zatirik bertikalena gaindituta, hegoaldeko norabidea utzi eta ezkerretara biratu ginen Terreoseko lepo aldera zeharkaldia egiteko.

Argazkian ezkerretan ikusten dena da Terreoseko lepoa. Bertatik itzuliko ginen Meicin aldera. Ikusten den bezala lekua paregabea da, belardi leun amaigabeak alde guzietara.

12:32 : Alto Terreos (1886m)

Terreoseko lepotik berriz ere Asturiaseko lurretara itzuliko ginen.

Lepoko itxitura zeharkatu eta aterpea bistaratu genuen zirkuaren azpiko aldean. 300 metroko desnibela dago bertara ailegatzeko, baina bidea arras erosoa da eta minutu gutitan egin genuen.

Azpiko aldetik azken begiratu bat Ubiñari eta zeharkatu berria genuen lepoari...

Ordua ikusita aterpean bazkaltzea erabaki genuen. Tuizatik nahiko hurbil dagoenez, jende dezentek egiten du plan bera eta erran behar da ongi ematen dutela bazkaltzen.

Bapo jan eta edan ondotik, inguru eder hau utzi eta beheitirakoari ekin genion.

Azken zatian neguko bidea hartu genuen. Bailararen erdiko partetik pasatzen da eta sasiak pixka bat hartua bazegoen ere, polita iruditu zitzaigun.

15:12 : Tuiza Riba (1200m)

Hala akitu genuen eguneko ibilaldia. Bigarren aldia nuen mendigune honetan eta gailur berean izan nintzen aitzinekoan ere. Hala ere, behin eta berriz itzultzeko leku horietakoa iruditzen zait inguru hau. Erabat gomendagarria!

 

Cabrones eta Urriellu inguruan

EGUNA: 2023/07/27

ABIAPUNTUA: Poncebos (200m)

ZAILTASUNA: Erraza

DENBORAK:

• Poncebos - Refugio Jou de los Cabrones : 5 ordu
• Refugio Jou de los Cabrones - Refugio Vega de Urriellu : 2 ordu
• Refugio Vega de Urriellu - Poncebos : 3 ordu

NOLA AILEGATU:

Picos de Europako mendigunea Kantabria, Leon eta Asturias artean dago, beraz sarrera anitz ditu. Gure kasuan, Poncebos (Asturias) herrira heltzeko A8 autobidetik Euskal Herria eta Kantabria zeharkatu eta Asturias eta Kantabria artean dagoen Unquera herrian aterako gara. Hemendik Panes herrira joko dugu eta gero Arenas de Cabrales herrira. Herri honetatik ateratzen da Poncebosera igaten den errepidea.

ARRASTOA:

Powered by Wikiloc

KRONIKA:

Duela zazpi urte Picos de Europa deskubritu nuelarik, Torrecerredo mendira igan ginen ibilbide ikusgarria burutuz. Orduko hartan Cabrones eta Urrielluko aterpeetatik pasatu ginen, segur aski mendiguneko bi mendirik dotoreenak direnen azpitik hain zuzen ere. Oraingoan gailurrik ez, baina orduan egindako bide iduritsua egin dugu egunean eta pisu gutirekin.

6:55 : Poncebos (200m)

Errepide bazterrean pasatu genuen gaua eta goiz mugitu ginen; izan ere, arratsalderako iragarrita zeuden ekaitzak saihestu nahi genituen.

Poncebosetik Bulnesera igaten den bidea hartu genuen hasteko.

Canal del Tejo izeneko kanal sakonetik doan bide erosotik egin genuen lehen zatia.

Altuera irabazi ahal Bulneseko lehendabiziko etxeak ikusten hasi ginen.

Bide nagusia Colineseko zubian utzi genuen. Marka zuri eta horiak jarraituko genituen zubia gurutzatuta.

7:57 : Bulnes - El Castillo (717m)

Autotik atera eta ordubetean Bulnesen goitiko auzoan ginen, El Castillo deitutakoan. Bertako lehen etxeetara ailegatzean eskuinetara hartuko genuen markei segituz. Seinale batek ere Cabroneseko aterperako norabidea erakusten digu puntu honetan.

Iratze eta arbola tartetik metro batzuk egin eta larre garbiagoetara atera ginen.

Puntu hoonetatik parean gainditu beharreko kanal tentea ikusten hasi ginen: Amuesako kanala.

Goiz izan arren eguzkiak gogor jotzen zuen ekialdeko orientaziodun maldetan eta majo izerditu genuen goitiko zelaitxora ailegatzeko.

9:09 : Majada de Amuesa (1401m)

Malda gaindituta, zelaitxo honetara ailegatu ginen. Bi ordu pasatxo generamatzan oinez, erritmoa arras ona zen beraz. Geldialditxoa egin genuen goiti segitu aitzinetik.

Amuesako zelaian azienda aunitz...

Atsedenaldiaren ondotik ezkerretara biratzen den bidexkari segitu genion. Argazkian ikusten den belardi zabaletik egin genuen goiti.

Cuetos de Trave izeneko mendien azpira eramanen gintuen bideak.

Behin gailur polit hauen azpian kokatuta, belardiek kareharriari uzten diote lekua.

Zailtasunik ez du bideak hala ere. Argazkian ikusten den diagonalean soilik erabiliko genituen eskuak eta soka bat dago pasabidea gainditzen laguntzeko.

Aterpea kokatua dagoen  joura ailegatu aitzinetik goiti eta beheiti batzuk egin beharko genituen oraindik.

Cabrones mendi dotorea parean genuen jadanik...

...eta azkenean aterpea ere bai! Leku zoragarrian kokatua dago!

10:41 : Refugio Jou de los Cabrones (2045m)

Hiru ordu eta erdi pasa behar izan genituen xoko eder honetara ailegatzeko. Iberiar Penintsulako aterperik basatienaren fama du Cabronesekoak, bertara ailegatzeko behar den denboragatik. Freskagarri batzuk erosi eta kanpoko mahaietan atsedenaldia hartu genuen segitu aitzinetik. Desnibel gehiena burutua genuen ordurako eta horrek lasaitasuna eman zigun.

Atsedenaldiaren ondotik aterpearen parean ikusten den lepotxo horretara iganen ginen.

Izenik gabeko lepotxotik parean genuen Horcada Arenera izenekoa ere. Puntu hori izanen zen eguneko altuena. Bertara ailegatzeko jou batera jaitsi eta berriz igan beharko genuen.

11:46 : Horcada Arenera (2273m)

Hala harrapatu genuen aparkalekua baino 2100 metro goitiago dagoen lepo hau. Torre Arenera ikusgarriaren azpian geldialdia egin genuen. Hortik aitzinera egin beharreko guziak malda beheiti izanen ziren.

Torrecerredo lepotik...

Lepoko haize fina utzi eta zeharkaldi bat egin genuen Corona del Raso aldera. Lasterka egiteko aukera eman zigun zati eroso honek.

Corona del Rasutik Urriellu alderako ikuspegia ederra da. Tarte bat hartu genuen bertan jarri eta inguruaz gozatzeko.

Ondoren katez eta grapaz ekipatutako tximinia tentea jaisteari ekin genion. Zailtasun handirik ez du, baina kasu eman beharreko puntua da.

Pasabidea gaindituta Urrielluren mendebaldeko aurpegi bikainaren azpitik ibiliz ailegatuko ginen aterpera.

Mendi miresgarria...

 

12:37 : Refugio Vega de Urriellu (1960m)

Urriellu handiaren itzalpean hartu gintuen aterpeak. Eramanak genituen ogitartekoak freskagarri batzuekin busti eta etzanaldia egin genuen inguruko belardian. Mokadu eta trago artean begiradak pareta laranjara egiten zuen ihes. Pena izan zen horman eskalatzailerik ez ikustea.

Geldialdi luzearen ondotik nagiak uxatu eta iparralderantz jaisten hasi ginen. Duela zazpi urte bezala, Cambureroko kanaletik eginen genuen Bulneserako jaitsiera.

Goitiko partean zati harritsuak zeharkatu genituen.

Tarteka buelta eman eta Urrielluren ipar aurpegiari begiratzen genion. Bertatik igan ziren Cainejo eta Pidal, mendia eskalatu zuten lehen bi eskalatzaileak. Ez ziren orain ezagutzen ditugun eskalatzaileak bezalakoak, doike. Pidal espartinetan igan zen eta Cainejo artzaina ortozik. Pausurik zailena gainditzeko Pidalek bizkarrean hartu zuen Cainejo eta gero honek goititik tiratu zuen Pidal. Zer meritua bi haiena!

Buelta gaitezen gure jaitsierara, haien balentriaren adinakoa ez bada ere. Etxola hauetan hasten da Cambureroko kanala.

Bertikala da, baina bidexka batek zeharkatzen du erdiz erdi eta arazorik gabe jaitsiko ginen bertatik. Argazkia azpitik ateratakoa da.

Cambureroko kanala utzi eta Balcosinekora zuzendu ginen. Punturen batean kablez ekiapatutako pasabideren bat gaindituz...

...eta baita belardi erosoetan ibiliz ere.

Hala, Balcosineko kanalean barneratu ginen. Kanala baino, arroila dela erraten ahal da, bidexka urik ez daraman errekatik beretik pasatzen baita. Ez da giro izanen han ekaitz baten ondotik!

Balcosineko kanala zeharkatuta Bulnes herria bistaratu genuen. Oraindik zati bat bagenuen bertara ailegatzeko, baina hurbiltasunak animatu egin gintuen.

14:50 : Bulnes (649m)

Bide polit batetik sartu ginen Bulneseko herrixka xarmangarrian.

Gaur egun turismora zuzenduta dagoen arren, jendea bizi da oraindik autoz ailegatu ezin den herritxo honetan. Garai batean artzainez beteta egonen zen herria...

Jatetxe batean kafetxo bat hartu genuen beheiti segitu aitzinetik...

...eta herria agurtu eta goizean ibilitako bidetik autorako jaitsiera egin genuen.

16:07 : Poncebos (200m)

Arratsaldeko ekaitzak ailegatu aitzin autoaren babesean ginen. Egun luzea izan zen, gogorra desnibel aldetik; baina Picoseko parajerik ederrenetakoak ikusi izanak merezi izan zuen.