2012/07/19

Refugi Josep Maria Blanc - Peguera (2982m) - Estany de Sant Maurici

EGUNA: 2012/07/19

DISTANTZIA: 10 km.

DENBORA TOTALA: 5 ordu eta 52 minutu.

DENBORA ERREALA: 5 ordu.

DENBORA PARTZIALAK:
- Refugi Josep Maria Blanc - Peguera : 2 ordu.
- Peguera - Estany de Sant Maurici: 3 ordu.

DESNIBELA: + 781 m, - 1195 m.

DESKRIBAPENA:
Azkenean iritsi zen gure zeharkaldiko azken eguna. Emozio nahasiekin ekin genion. Alde batetik poza, helburu bat bete izanarena. Baita behera ailegatu eta egindakoa behar bezala ospatu eta atseden hartzeko gogoa ere. Baina bertzetik, leku bikain hura uzteak eta pasatako egun ederrak amaitzeak ematen zuen tristura.

8:17 : Refugi Josep Maria Blanc (2320m).
Bertze egunetan baino lo gehiago eginda eta presa gutxiagorekin utzi genuen azken aurreko aterpea (lo egin genuen azkena). 


Bezperan egindako bidetik itzuliko ginen Saburo eta Monesteroko lepoetara igotzen diren bideak bereizten diren bidegurutzera iritsi arte.


Aipatutako bidegurutzean, Monesteroko lepo aldera segitu genuen eta malda tentean gora igotzen hasi ginen.


Harrizko bloke erraziotxoa ez zen falta hontakoan ere.


Peguerako laku gure ezkerretan utzi genuen, parean Monesteroko lepoa eta Peguera mendia genituela.


Laister iritsiko ginen lepora.


9:36 : Collada de Monestero (2715m).
Ibilbideko azken lepoa eta bigarren altuena. Bertatik jaitsiko genuen aldera begirada bat bota genuen (Argazkia). Ondoren, hurbil gelditzen den Peguera mendia igotzen saiatzea erabaki genuen. Motxilak lepoan utzi, argazki kamera eta janari pixkat hartu eta gora!


Nahiz eta lepotik ez urrun egon bere zailtasuna dauka Peguerara igotzeak. Lehen metroetan, belardiko bidexka ezberdinek ertzera ateratzen den kanal baten hasierara eraman gintuzten. Kanalan malda oraindik pikoago bihurtzen da eta momentu batzuetan eskuak erabili behar dira (I). Kanaletik aterata kornisa bat hartu genuen ezkerretarantz, ertzaren bila baina bertara ailegatu gabe. Kornisatik hitoei segika azkeneko trepadara iritsi ginen. Hau igoerako puntu klabea. Plaka leun bat dago, erdia arrakala bat duena eta bertatik igo behar da (argazkian erditsuan agertzen dena da, nahiz eta ez den ongi ikusten eta erralitatean baino errezago ematen duen). Pausuaren maila II-III artekoa da. Zenbat eta pertsona altuagoa izan errazagoa da igotzea, arrakalan enpotratuta dauden blokeez lagundurik. Pausu hau pixkat eskuineragotik saihets daiteke, bertze trepada errazago baina aereoago batetik. Behin zati hau gaindituta, bertze trepada erraz batek (I) gailurrean utzi gintuen.


10:14 : Pic de Peguera (2982m).
Pixkat kostata baina merezi izan zuen gailurra harrapatzeak.


Estany Negre, Estany Tort de Peguera eta Estany de Peguera lakuak gailurretik.


Gerora jaitsiko genuen bailara Estany de Monesterorekin. Urrunago Amitgeseko aterpea ere ikus zitekeen.


Colominako aterpearen inguruak, bezperan bertatik pasa ginen.


Gailurrean gutxi egonda beherakoari ekin genion bide luzea baikenuen aintzinetik. Trepadak kontuz jaitsi, lepoan utzita genituen motxilak hartu eta behera. Atzera begirada Peguerari.


Lepotik behera lehen metroak hondarrezko bidexka malkartsuan egin genituen.


Gero aldapa gutxiagoko bidetik segitu genuen tarteka buelta eman eta igotako mendiari pozik begiratuz.


Hasierako zati aldapatsuak atzean utzita bidexka zelai berdeetatik pasatzen da. Berriz ere atzera begiratzen genuen.


Honela, Monesteroko lakura iritsi ginen, hau inguratu eta aurrera segituz.


Azken zatia oihan batetik egin genuen, baina bertara sartu aurretik azken argazkia atera genion gero eta urrunago zegoen Peguera mendi ikusgarriari.


Bertze mendi ikusgarri bat ikusteko, Els Encantats enblematikoak.


13:08 : Refugi Ernest Mallafre (1890m).
Horrela zuhaitz tartetik Els Encantats mendien itzalean dagoen aterpe txikira iritsi ginen. 20 lagunentzako lekua bertzerik ez du aterpe honek. Hau zen pasatzen genuen bederatzigarren eta azken aterpea. Geldialdi bat egin genuen bertan zerbait jateko. Gure zeharkaldiari bukaera emango genion Estany de Sant Maurici lakua 10 minutura baino ez zegoen!


14:09 : Estany de Sant Maurici (1930m).
Bazkalostean, aterpea eta lakua lotzen dituen pistaren metro apurrak egin eta ibilbideko azken puntura iritsi ginen! Helburua bete genuen. Carros de Foc zeharkaldiaren amaiera! Guztira bortz egun bikain izan ziren, paisaia ederrez inguraturik!


2012/07/18

Refugi d'Estany Llong - Refugi Josep Maria Blanc

EGUNA: 2012/07/18

DISTANTZIA: 17 km.

DENBORA TOTALA: 8 ordu eta 23 minutu.

DENBORA ERREALA: 7 ordu.

DENBORA PARTZIALAK:
- Refugi d'Estany Llong - Refugi de Colomina: 4 ordu.
- Refugi de Colomina - Refugi Josep Maria Blanc: 3 ordu.

DESNIBELA: + 1148 m , -829 m.

DESKRIBAPENA:
4. etapa jadanik, beraz azken-aurrekoa. Luzea izan zen, baina zailtasunik gabea. Aurreko egunarekin konparatuz gero, ibilbidea leunagoa zen eta maldak ere ez ziren hain pikoak.

Ongi denkantsatuta ernatu ginen, bezperan 9etako lotan baikeunden. Izan ere, egunetako lo falta nabaritzen hasiak ginen. Hala ere, hankak oraindik indartsu genituen eta animoak ere bai. Beti bezala, gosaldu, prestatu eta martxa! Eguna berriz ere ahaztezin horietakoa zetorren.



7:49 : Refugi d'Estany Llong (2005m).
Hasi eta berehala gora egiten zuen bideak, baina modu goxoak beti ere eta bidexka errazean. Agulles de Dellui mendien azpian egingo genituen lehen urratsak.


Poliki-poliki metroak irabazi ahala, ikuspegi ederra genuen bretze behin. Bezperan igarotako Contraixeko lepoa eta egindako jaitsiera luzea ikus zitezkeen.


Baina hontakoan ez zegoen ez harrizko blokerik, ezta malda pikorik ere. Bide erraza mendiaz disfrutatzeko.


Agulles de Dellui mendi orratzak inguratuta, Delluiko leporaino luzatzen den bailaratxoan sartu ginen.


Egunero bezala mendi ederrez inguratuta.


Harrizko blokedun zatiren bat pasa genuen.


Delluiko lepo begi bistan.


Azken metroetan bidexka pixkat tentetzen da.


Atzera begirada Estany de Dellui aldera. Urrunean Contraixko lepoa eta mendia agurtuko genituen.


9:51 : Collada de Dellui (2575m).
Uste baino freskoago eta arinago ailegatu ginen eguneko lehen lepora. Bertze aldean, Cubiesoko lakua bistaratu genuen.


Lepoan gozatzen..



Hortik aurrera bidea ez da askorik jaisten. Pixkat bertzerik ez, Cubiesoko lakuraino. hortik aurrera laku l¡tarteko paseoa bertzerik ez da Colominarako bidea.


Seinale honetan eskuin segitu genuen Colominako aterperantz.


Estany de Cubieso lakuaren ertzetik ibiliz.


Eta zubi batetik bere desaguea zeharkatuz.


Estany de Mariolo gure eskuinetara utzi genuen jarraian.


Gero Estany Tort luzea aldez alde zaharkatu genuen.


Honen presa ere gainetik pasaz.


Azken metroak aintzinako meatzeetako trenbide politetik egin genituen.


Xarma berezia ematen dio trenbideak inguruari.


Trenbidetik seinale honetara iritsi ginen. Colomina 15 minututara genuela errango zigun, hori bai denak malda gora.


Sallenteko urtegia eta Gentoko lakuraino igotzen den teleferikoa. Carros de Foc zeharkaldiaren bertze hasiera puntu bat da.


Eta azkenean Colominako aterpea ikusi genuen. Hamaiketako zain genuen!


11:51 : Refugi de Colomina (2415m).
Honela iritsi ginen zeharkaldiko zazpigarren aterpera. Aterpe ederra da Colominakoa ere. Egurrezkoa bai kanpotik, bai barnetik. 40 lagunentzat du lekua. Geldialdi luzea egin genuen bertan ogitartekoak jan eta kafe bat hartzeko.


Ordu bata ingururan aterpea utzi eta bere atzekaldean dagoen Estany de Colomina lakua inguratu genuen.


Aterpearen ikuspegia lakuaren bertze aldetik ere ederra da.


Ondotik Estany de Mar lakua ere inguratu genuen eta Pas de l'Os pasabidearen oinera iritsi ginen. Irudian, parean ikusten den pasabidea da.


Esatny de Maretik Estany de Saburora igotzeko zeharkatu behar da pasabide hau. Harkaitzen tarteko arrakala batean gora igotzen da, baina erraza da eta azken metroetan eskailerak ditu erosoago igotzeko.


Estany de Colomina eta Estany de Mar lakuak pasabidearen goikaldetik.


Behin pasabidea igota, Collada de Saburo lepoa pare-parean genuen.


Bertara ailegatu aurretik izen bereko lakua inguratu eta harrizko blokedun malda tente bat igo beharra zegoen.


14:20 : Collada de Saburo (2665m).
Eguneko azken lepoan, zailtasunik handienak gaindituta zeuden. Eskerrak, eguzkiak gogor jotzen baitzuen jadanik.


Lepotik ikuspegia Estany del Cap de Port lakura eta urrunean Pica d'Estatseko mendilerrora.


Eguna akitzeko, JM Blanc aterpera jaistea bertzerik ez zen gelditzen. Hasteko, Estany del Cap de Port lakua  inguratuz.


Seinale honek aterperako bidea eta biharamunean igoko genuen monesteroko leporako bidea adierzten zizkigun. 30 minutu bertzerik ez zitzaizkigun gelditzen eguna bukatzeko. Hala ere, luze xamarrak egin zitzaizkigun beroa eta pilatutako nekea zirela eta.


Estany de la Llastra laku polita ere inguratu genuen, Tuc Inferior de Saburo eta Saburo mendien zaintzapean.


Estany de la Llastra, Tuc de Saburo, Tuc Inferior de Saburo eta Peguera atzean dituela ezkerretik eskuinera. Azken hori, biharamunean igoko genuen.


Estany Negre ere bistaratu genuen. Gutxi falta zen aterperako.


Negre lakurako bidean, aterpea ikusten zen bgiratoki polit honetara ailegatu ginen. Laku baten penintsula antzeko batean kokatuta, leku paregabean dago.


Estany Negre eskuinan utzi genuen.



Eta pista batera ailegatu ginen azken metroak egiteko.
 

Aterpea inguratzen duen Estany Tort de Peguera lakua.


16:12 : Refugi Josep Maria Blanc (2320m).
Eta azkenean aterpean!
Bikaina hau ere. Erosotasun aldetik parkeko aterperik onena da. Gela nahiko txikiak ohe erosoekin, 40 lagunentzat, dutxa beroak... Wifi eta guzti dauka, baita ordenagailu bat ere bezeroen zerbitzura. Hotel bat dirudi.


Arratsaldea atseden hartzen eman genuen afaltzeko ordura arte eta aterpe ondoko lakuan bainu bat ere hartu genuen eguneko beroak kentzeko. Zeharkaldiaren amaiera hurbil zegoen jadanik...