EGUNA: 2011/09/06
IRTEERA: Fuente de Petramula (Chisagües)
ZAILTASUNA: Errexa (F)
EGURALDIA: Eguzkitsua
DENBORAK (Geldialdiak barne): Igoera 2 ordu eta 37 minutu. Jaitsiera 1 ordu eta 23 minutu.
NOLA IRITSI: Iruñeatik Jacara joan behar da eta hemen Formigal eski estazioko norabidea hartu. Biescas herrian eskuinetara bidegurutze bat dago Ordesako Parke Nazionalera. Errepide horretatik Cotefablon barrena Brotoko haranera ailegatuo gara eta errepide bera segituz Ainsara. Ainsatik Bielsako norabidea hartu eta herri hau atzean utzita, Parzanen ezkerretara Chisagües herrixkara igotzen den bidea iusiko dugu. Herrixkatik gora, errepidea pista bihurtzen da. Pista honetatik igoko gara, bihurgune itxi baten ondoan aparkatu arte.
SARRERA:
La Muniako mazizoaren barnean, inguruko mendi handien izalean, nahiko mendi ezezaguna da Robiñera. Niri ordea, atentzioa deitu zidan Barrosatik bere ekialdeko aurpegia ikusi nuenean. Egun hartan, La Munia zela pentsatu nuen, baina gerora jakin nuen mendi hura Robiñera zela. Mendilerro nagusiaren hegoaldean egonik ikuspegi ederra eskeintzen digu inguruko mendietara.
Rio Realeko haranetik gora igotzen den bideaz gain, ohikoa da Pinetatik hasi eta Lalarriko lautadan barrena pasatzen den bidea ere.
 |
| Robiñera Barrosako haranetik, 2010eko uztailean. |
DESKRIBAPENA:
Opari bat zela medio, Bielsa ingurura joan ginen pare bat egun pasatzera iraila hasieran eta hango egonaldia aprobetxatzea erabaki genuen mendiren batera igotzeko. Aukera asko eskaintzen du zonalde honek. La Munia, Monte Perdido, Posets eta Bachimalako mazizoak ondoan daude eta Bielsao tunela zeharkatuta Neouviellekoa. Oporraldia pasatzeko beraz toki bikaina izan daiteke. Haranek eta herriek ere, xarma berezia dute beren iragan meatzaria oraindik ere bizirik baitago.
Guk igoera motzeko mendiren bat egin nahi genuen, ez baikinen mendia igotzera bakarrik joan hara. Hala, aukera laister egin genuen: Robiñera (motza eta bista ederrekoa).
Irailaren 5ean abiatu ginen alde hartara eta gaua Hospital de Tella herrian eman genuen, apartamentu oso merke batean. Biharamun goizean zazpietan ernatu ginen, gosaldu, prestatu eta Parzanetik gora Fuente de Petramulako pista amaiezina igoz autoarekin.
0h 00min: Fuente de Petramula (1940m)
Autoa aparkalekuan utzi eta pistatik metro gutxi batzuk igo genituen.
Segidan La Larriko lakuetara ateratzen den bidexka iragartzen duen seinalea ikusi genuen.
Bidexkan gora abiatu ginen Clot de los Gabachos amildegia parean genuela.
Erreka gurutzatu eta ezkerrera igo ginen belardietan gora.
1h 04min: Collado de las Puertaseko bidegurutzea (2400m)
Erritmo lasaiean gurekin batera gailurra egin zuen frantziar mendizale batekin igo ginen. Puntu honetan lakuetara eta La Munia mendira doan bidea utzi eta eskuinetara biratu ginen Robiñerako Hoegoaldeko maldaren bila.
Metro batzuk jaitsi eta maldan sartu ginen.
Hegoaldeko Maldatik, Las Tres Marias mendiak eta Clot de los Gabachos amildegia.
Malda oso pikoa da eta hito bakanei segika bidexketan barrena igo ginen, Monte Perdidoko Ipar Aurpegia bistan genuela.
Bidexkatik Robiñeraren Hego Ekialdeko aristara atera ginen. Irudian mendizale frantziarra aristan.
Bertze aldean Barrosako haran bakartia.
Malda bertze aldera zeharkatu eta goiko piramidearen ezkerretik, bidexka aereo bat hartu genuen La Larriko lakuen gainean.
Ondoren, trepada erraz batetik, aristara atera ginen. Jaitsieran bertze bide batetik pasa ginen trepada hau saihestuz.
Aristatik Robiñerako Hego Gailurrera atera ginen eta ertzaren gainetik segitu genuen gailur nagusiraino.
2h 37min: Robiñera (3003m)
Pausu batzuk gehiago eta gailurrera iritsi ginen.
Atzera begirada gainditutako ertz erraz eta politera.
La Munia gailurretik.
Monte Perdidorako ikuspegia zoragarria da.
Gailurreko argazkia.
Collado de la Munia lepoa zooma erabiliz.
Gailurrean bakarrik gelditu ginen frantziarra azkar jaitsi baitzen eta ia ordubetez gozatu genuen. Tenperatuta bikaina zegoen eta bistak ere halatsukoak. Ondoren, ertzetik bueltatu ginen.
Hala ere, ertza utzi baino lehen, Hego Gailurrean ikuspegiaz gozatzen egon ginen denbora batez.
Monte Perdidora azken begirada.
Baita Barrosako haranari ere.
La Larriko lakuak eta Monte Perdidoko mazizoa.
Arista utzi eta berriz malda behera abiatu ginen.
Malda pikoan belaunek ederki sufritu zuten.
Atzera begirada hegoaldeko Maldari belarditik.
Honela geldialdi gutxi eginda beheraino jaitsi ginen, uste baino zapore hobea utzi zigun mendia agurtuz.
Autora bueltatu eta Parzanera jaitsi ginen bazkaltzera. Argazkian Comodoto mendia eta Rio Real harana.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina