hodei guztien gainetik...: Civetta (3220m)

2020/08/19

Civetta (3220m)

EGUNA: 2020/08/04-05

ABIAPUNTUA: Col dei Baldi (1922m)

ZAILTASUNA:

Nahiko erraza (PD). Alleghesi ferrata bidetik 900 metroko desnibela egiten da igoeran. Ez da zaila baina zati bertikal batzu baditu. Jaitsierarako erabili genuen bide arruntak ere ferrata bideak ditu tarteka eta kontzentrazioa eskatzen du akabailaraino.

DENBORAK:

Col dei Baldi - Rifugio Coldai : Ordubete
Rifugio Coldai - Civetta (Alleghesi bidetik) : 4 ordu eta erdi
Civetta - Rifugio Coldai (bide arruntetik) : 3 ordu eta erdi
Rifugio Coldai - Pian di Pezze (Coldai lakutik) : Bi ordu

KRONIKA:

Dolomitetak mendiak ez dira zerraka banatzen. Belardi eta pinu artetik sumendiak balira bezala altxatzen dira menditzarrak han eta hemen, Pinioetan ez bezala. Menditzar horietako aunitzek 3000 metrotik goitiko altuera hartzen dute eta beheitiko herri eta bailaretatik begiratuta ikusgarri agertzen dira. Bertako egonaldiaren baitan behin eta berriz bilatzen genituen mapetan parean ikusten genituen pareta bertikaleko mendien izenak. Hala ezagutu genituen Marmolada ezaguna, Antelao, Pelmo, Cristallo eta enparauak. Eta guzien artetik agian gehien harritu gintuena Alleghe aldetik ikusten den Civettaren ipar aurpegia izan zen. Mila metrotik goitiko altuera hartzen duena paretatzarra mehatxati ageri zen beheitik. "Horrat igo behar al dugu?" galdetzen genion isilpean gure buruari. Eta azkenean, mendian egun batzuk pasata, ailegatu zen bertara igotzeko momentua...

2020/08/04

16:20 : Col dei Baldi (1922m)

Bezperako egunetan eguraldia iragarpenek iragartzen zutena baino hobea izan bazen ere, Coldaiko aterpera igo behar ginen momentuan euria gogotik hasi zuen eta hala iraun zuen eguerdi inguruan ordu batzuz. Egoera ikusita furgonetan bazkaldu eta atertzean Pian di Pezzetik Col dei Baldira eramanen gintuen teleferikoa hartzea erabaki genuen, hartara aterpera igotzeko denbora erdira murriztuko baikenuen.

Hala bada, arratsalde fresko eta hezea Col dei Baldiko geltokitik malda beheiti abiatu zen gure ibilaldia.

Malda beheiti, irudian ikusten den Allegheko leporaino jaitsi behar genuelako.

Hortik aterperaino 40 minutu inguruko igoeratxoa bertzerik ez genuen.

Gibelean egun osoa lainopean pasatu zuten mendiak agertzen hasiak ziren. Irudian, Monte Pelmo.

Hotzari aurre egiteko nahiko tapatuta egin genuen aterperainokoa.

17:10 : Rifugio Coldai (2132m)

Segidan ailegatu ginen aterpera eta zorionez busti gabe.

Erreserba baieztatu, gelan gauzak utzi eta garagardo batzuen laguntzaz erre genituen afaltzeko ordura arteko minutuak.

Aterpea baino hotel itxura du Coldaik. Gela txiki eta erosoak, afari bikaina eta gainera hautatzeko... Mahai gaineko papera ere polita iruditu zitzaigun.

Afalondoan eguzkia bere agerraldia egin zuen Pelmo mendiari kolore polita jarriz...

Aterpe kanpoan hotz eta haizetsu zegoen eta ez ginen luze egon ilunabar polita argazkiz hartzen. Irudian Pecol herria bailararen sakonean...

2020/08/05

7:32 : Rifugio Coldai (2132m)

Bezperan bezala goiza hodeitsu eta haizetsu ernatu zen. Gosaldu, genuen arropa guzia jantzi eta goiti abiatu ginen.

Alleghesi ferrata bideraino zeharkaldi luzea egiten da Civetta mendigune gailurren azpitik.

Pecol herria egun osoan zehar gure oinetan izanen genuen.

Tartetxo batean ibilita bidexka bi aukera ematen ditu. Alde errazetik segitzea edo motzagoa den ferrata zatitxo bat pasatzea. Guk bigarren aukera hautatu genuen eta badaezpada ekipatu egin ginen.

Zatitxoa erraz pasatu genuen, ekipazioa gehiegi erabili gabe.

Gibeleko patioa handitzen hasiko zen poliki-poliki. Giro bikaina duen mendia da Civetta.

Ferratatxoaren ondotik oinez segitu genuen tarte batean.

Eta aterpetik abiatu ginenetik ordu eta erdi inguru eramaten genuelarik, marka honi segika bide nagusia utzi eta pareta aldera desbideratu ginen.

Hurbildu ahala igoko genuen paretatzarraren ikuspegiak gero eta errespeti gehiago ematen zuen. Bai, hortik igotzen da ferrata bidea...

Hasiera rras bertikala da eta segidan uzten da "lurra" arras beheitian.

Lehen zati bertikala gaindituta pixka bat ezkerretara egiten du bideak...

...tximinia honetan sartzeko.

Tarteka erlaitz batzuk daude, arnas pixka bat hartzeko.

Baina segidan bertikaltasuna hartzen du berriz bideak.

Gibeleko patioa ederra da...

Tximinia errazak...

...baina bertikalak.

Eskerrak kableak dauden laguntzeko, bertzenaz eskalada bidea izanen litzateke eta ez erraza.

900 metroko desnibela gainditzen du ferrata bideak eta ia atsedenik gabe egiten goiti.

Gozatzen...

Oraindik aunitz gelditzen zen goiti ailegatzeko.

Atsedengunetxo bat, ikuspegi ederrarekin.

Parajea ikaragarria da une oro...

Civetta ez Marmolada bezain famatua eta mendizale batzukin kointziditu bagenuen ere, aise lasaiago ibili ginen.

Zati errazago baten ondotik goian ikusten den tximinia estura ailegatuko ginen. Lehen zatiarekin batera, hori da ibilbideko zatirik bertikalena.

Kable eta grapen laguntzaz nahiko ongi igotzen da, baina desplomatutako zati txiki bat badu.

Zati desplomatura ailegatzen, argazkian ikusten ez bada ere.

Tximinia gaindituta ez dira "zailtasunak" akitzen.

Poliki-poliki hegoaldeko ezproi eta paretak utzi eta ekialdeko ertzera atera ginen.

Ertzaren hasieran oraindik ere arras bertikala da bidea.

Baina segidan pixka bat etzaten da eta oinez ibiltzeko tarteak ere badira. Hala ere, aitzineko pareta horiek igo beharko genituen gailurrerako bidean.

Ertzaren azpiko paretetan zeharkaldi batzuk egiten dira.

Baina oro har errazagoa da azken zati hau.

Kasu eman beharrekoa momentu guziz. Kristoren mendia da Civetta!

Bertze zati bertikal bat kableen laguntzaz pasatzen.

Azken zatian ferrata bidea akitu eta oinez igotzen da.

Tarteka kableren badago ere, tarte horretan ez dira beharrezkoak.

Ertzetik iparraldeko erorketa ere begibistan genuen zati honetan. A zer mendi giroa!

Gailurrera hurbildu ahala bezperan botatako elur arrastoak ikusten hasi ginen.

Hala ere elurra ez genuen oztopo izan.

Azken metroak...

11:11 : Civetta (3220m)

Eta gailurra! Justu ailegatu ginelarik lainoak inguratu gintuen eta ikuspegirik gabe gelditu ginen. Hala ere, horrelako mendi batera igo izanaren poza nabaria zen gure aurpegietan.

Gutxi egon ginen goitian. Lainoak eta haizeak sentsazio termikoa nahiko apala izatea eragiten zuten eta mantso-mantso beheiti abiatu ginen.

Jaitsiera Torrani aterpetik pasatzen den bide arruntetik egin genuen. Lehen zatia elur pixka batekin...

Baina beheiti egin ahala segidan desagertuko zen...

11:40 : Rifugio Torrani (2984m)

Laster ailegatu ginen Torrani aterpera. Bertan zerbait hartu bitartean atsedenaldi luzea eginen genuen...

Goi-mendiko aterpea da Torrani. Zerikusi gutxi du gaua pasatu genuen Coldaikoarekin. Aunitz gustatu zitzaigun eta aukera ona da bertan gaua pasatzea Civetta gaineraino lehen egunean igo eta gero.